dag 51 - Ode aan de single

Dat er buitenproportioneel onaardig wordt gedaan naar singles en mogelijk nog een tikkie vlijmiger naar single vrouwen specifiek, is geen nieuws.

Sex and the City is inmiddels 20 jaar oud maar de aflevering; “They shoot single people, dont they?” Voelt nog steeds behoorlijk relevant.

Vandaag geef ik een ode aan al mijn mede singles. Want om je te chique te blijven laveren in mijnenveld van hoogst irritante vragen als; Maar wil je dan geen kinderen? Of; maar je bent zo een leukerd?! Hoezo ben jij alleen? Bridget Jones gaf 10 jaar geleden al aan: "Ja, het helpt natuurlijk ook niet het lijf van singles onder de kleren gedekt is met schubben. Haha."

Jij bent degene die altijd op het kinderstapelbed terecht komt, want jij hebt immers geen tweepersoonsbed nodig! (Fuck you! Heb ik wel nodig, ik lig namelijk diagonaal en in de zeester!)

Om niet meer de “jongheid” te hebben waarbij woest enthousiasme na een leuke date wordt gezien als romantisch maar louter als wanhopig. Dus je als een Jedi balans behoudt tussen geïnteresseerd en ongeïnteresseerd.

Hou je maar koest! Straks denkt men nog dat je mogelijk een relatie zou willen. Uit den boze.

Waarbij het stukje lichamelijke verzorging op zo een hoog niveau stand wordt gehouden, zodat je op elke situatie voorbereidt bent. Of mogelijk nog stoerder: degene die het zowaar durft zijn lichaam te behouden in natuurlijke staat.

Ik nodig u uit eens goed kijken naar die singles. En let heel goed op:

Als gracieuze koningen en koninginnen manoeuvreren ze door een veld van onbedoelde botheid.

Als een jachtluipaard in rust modus lachen zij hun vlijmscherpe tanden vriendelijk bloot, zodra er gevraagd wordt of ze als een performance artist weer hun romances willen delen, als een stukje vermakelijk storytelling. Waarbij de naïeve prooi zélf niet eens door heeft dat het roofdier ervoor gekozen heeft om ze niet met huid en haar te verslinden.

Soms is het echt niet leuk: dan wil je de handdoek in de ring te gooien (of naar het hoofd van zo een naïeveling) Of krijsen van onmacht. En dat vervolgens ook te doen. Om dan maar weer in stilte de draad op te pakken.

Ik heb me er zelf ook schuldig aan gemaakt. “Och jee, ben je single? Gaat het? Nou dapper hoor!”

Totdat je zelf ineens alleen bent. Dan zie je het meer dan ooit:

De krachtige andere “aleners”.

Soms heb je even oogcontact met zo een ander. Even ben je niet alleen. Warmte, rust, begrip en liefde stralen als dikke zonnestralen uit de ogen van deze wijsgeer.

Singles zielig? Nee hoor, die zijn t sterkst. Pas maar op.